Gods eeuwige armen onder ons

Een verhaal van diep verdriet, troost van God en hoop voor de toekomst...

Via onze actie ‘Week met een Grens’ kwamen we in contact met de familie De Glee. We spraken Elly over haar gezin, hun deelname aan Week met een Grens en hun verdriet en hoop op de toekomst na een moeilijke periode.

Wie is de familie De Glee?

Elly en Wabe de Glee uit Barneveld runnen een gezin met 6 kinderen, waarvan er drie bij hen geboren zijn en drie in Nigeria: Daan (20), Hannah (18, geboren in Nigeria), Sifra (16), Thamar (13), Abeni (12, geboren in Nigeria) en Olaitan (4, geboren in Nigeria). Het gezin is momenteel nog in afwachting van een volgende adoptieprocedure: HaoDa van 6 uit China zal ook in het gezin opgenomen worden, als alles rond is.

Groot verdriet

Het gezin heeft heftige periodes meegemaakt. Elly vertelt over het overlijden van hun dochtertje Olaitan uit Nigeria, 4 jaar geleden. Aanvankelijk zou het gezin een jongetje uit Nigeria adopteren, maar dat liep onverwacht mis en de adoptieprocedure werd afgebroken. Na deze teleurstelling besloot Elly dat ze nooit meer wilde adopteren. Via een aantal omwegen kwam Olaitan echter op hun pad en besloot het gezin er toch weer voor te gaan. Nadat Elly Olaitan in Nigeria opgehaald had, bleek tijdens de adoptiescreening in Nederland dat ze een hele zeldzame stofwisselingsziekte had, Alfa-mannosidose. Het expertisecentrum voor deze ziekte bevindt zich wonderbaarlijk genoeg uitgerekend in Nederland (Utrecht). Wat een wonder, dat de hulp voor dit meisje zich uitgerekend van alle plekken ter wereld, zo dichtbij haar nieuwe thuis bevond.

‘Gods eeuwige armen waren als het ware onder haar. Ons hele gezin viel na haar dood als het ware in Zijn armen.

Olaitans enige kans om oud te worden was een stamceltransplantatie, maar de kans op het vinden van een geschikte donor was heel klein. Nadat het gezin hiervoor gebeden had, waren er binnen vier dagen twee matches gevonden in de wereldwijde databank. Aanvankelijk bleek bij het ontdooien van de stamcellen van de eerste navelstreng dat het bloed niet goed was. Bij de tweede poging verliep alles wonderwel perfect. Na immunotherapie en chemotherapie kreeg Olaitan de stamcellen toegediend en de transplantatie sloeg meteen aan. Maar toen sloeg het noodlot toe. Olaitan is geheel onverwacht door een medische fout overleden. Onvoorstelbaar. Als je bedenkt hoe bijzonder het proces is geweest tot aan haar overlijden, is het nog moeilijker te bevatten hoe dit afgelopen is.

Hoop

Toen Olaitan stierf, voelde Elly Gods aanwezigheid heel duidelijk. Ze zegt: ‘Gods eeuwige armen waren als het ware onder haar. Ons hele gezin viel na haar dood als het ware in Zijn armen.’ Daar heeft Elly veel steun aan gehad. Maar de periode daarna was heel heftig. Het enige wat Elly echt hoop biedt, is de gedachte dat ze Olaitan op een dag terug zullen zien. Een speciale tekst die het gezin kracht geeft, is de tekst uit Jeremia 29 vers 11: ‘Mijn plan voor jullie staat vast – spreekt de Heer. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.’ Wij kunnen Gods plan niet begrijpen, maar hoe naar het hier ook wordt, Hij is bij ons en het beste moet nog komen. En dat geeft hoop. Nog een bijzonder detail: Olaitans volledige naam was Olaitan (betekent ‘oneindige rijkdom) Jenny Hope.

Week met een Grens

De deelname aan Week met een Grens was geen weloverwogen keuze. Via Facebook zag Elly een oproep en heeft zich toen impulsief aangemeld, zonder dit verder met de kinderen te overleggen. Het gezin vindt dit soort dingen leuk om te doen en de insteek past bij hoe het gezin in het leven staat. Ze realiseren zich juist door hun kinderen uit Nigeria hoe goed ze het hier in Nederland hebben en hoeveel er in Nederland gezeurd wordt. Ze ontzeggen zich wel eens vaker wat, zoals in de 40-dagen-tijd, of ze sparen in het kader van adoptie, waarbij ze bijvoorbeeld een zomervakantie overslaan. Het hele gezin heeft uiteindelijk meegedaan aan Week met een Grens. De kinderen gingen er creatief mee om.

Ze gingen recepten zoeken en bakten bijvoorbeeld koekjes van de cruesli en de olie die in de doos zaten. Elly vertelt dat creativiteit en flexibiliteit de toverwoorden waren. Zo hebben ze de week ingekort tot een werkweek van maandag tot en met vrijdag en hebben ze af en toe wat ingrediënten van de voorraadplank toegevoegd, zoals cacaopoeder. Grappig genoeg was Elly zelf aan het begin van de week erg optimistisch, haar man was dat wat minder. Aan het einde van de week concludeerde haar man juist dat het eigenlijk goed te doen was, maar bleek dat Elly zelf wel wat moeite had gehad om het vol te houden.

Wat is Week met een Grens?

Wat is de 'Week met een Grens'?

 

De schrijnende armoede in Oost-Europa, waar Zending over Grenzen tegen strijdt, kan een ver-van-mijn-bed-show zijn. De Week met een Grens brengt het dichterbij. Je ontvangt van ons een gevulde doos voor 1 week om zo zelf te ervaren hoe het is om van een gekregen voedselpakket rond te komen. Een confronterende, maar vooral ook waardevolle en unieke beleving waarna je nooit meer hetzelfde over armoede denkt.

Wil jij de uitdaging ook uitgaan?


Eén week. Eén voedselpakket. Durf jij het aan om een week met minder te leven? Abonneer je dan op onze socials of check de website om op de hoogte te blijven, want begin 2023 willen we wederom een Week met een Grens organiseren.

Lees onze verhalen

Het laatste nieuws

Help mee met het verspreiden van hoop en liefde